Gelmedin zaten hiç yoktun

gelmedin
adında baharlar eskittim
şiirler büyüttüm içimde
sen
gel diye..

gelmedin
iklimler biriktirdim uykularımda
dar ağacımda sallanır gitme deyişlerim
susmalarda irkilişlerim
ve sen gelmedin
nice şiirler biriktirdim
koynumda sensizliğim
nice romanlarda gizledim ismini
nice mektuplar kapattım üzerine hasretin
ama;
sen gelmedin..

bilirim
dönüşü olmaz vedasız gitmelerin
kalıba sığmaz cümlelerle
gitme diye feryatların
akşam sabah ağlamaların
dünden yarına koşmaların
biriktirdiği susmalarla şarkıların bitirimliliği
yetmeyecekti
yetmedi de
geri getirmeye seni

gelmedin
şimdi kurak mevsimlerdeyim
uzak ırak yollar tükettim
adına güller diktim
ama;
sen gelmedin
gel diye
güne geceye yeminlerle
vuslat adına sözler biriktirdim
her gidişinde yağmaları özledim
bekledim gözlerindeki ikindi serinliğini
ama;
sen gelmedin

gelmedin
yalanlar uyuttum koynumda
aldanmaya inat kavramlarla
tutkulu kelimeler
mahkum olmuş dillerle
bedenimde kör kuyular
prangalar vurulmuş yarın özlemlerime
ve sen
yine gelmedin..

sen gelmedin
ben yenik düştüm yine kalemime
satırlara düşer andıklarım, anılarım..

sen gelmedin
yoktun zaten
hiç olmamıştın
bir hayal
bir rüya
bir merak ne kadar gerçekçiyse
sen o kadardın
yaşamın belirtilerinde..

sen gelmedin
şimdi sır gibi gizlenen
gizemlerle büyülenen
olmadan olmayan
tutkulardan arındırılan
aldanmalardan uzak kalan
bir şiirde
mısralarımdan eksilmeyen
ama olmayan sen
yoktun..
zaten hiç olmamıştın..