Raffine - Evvela Elveda

Verse 1
Çocukluğumda çocukluğuma inmek gibi bişey bu.
Dengesizdilim susar ve içer su.
Bi şarkım olsun dedim hayata bi katkım. Çok verdim
lakin aldığımdan az. Son nefesi çektim çukru kaz.

İçime kordu çöktü lanetin. Çokmu naletim neyim ben.
İçime gömdüğüm bu defni kimse çözemez.
Kalbim tek başınada atar destek ünite istemez.
Gördüklerimi açıklaman gerekmez.

Bir kefene iki baş sığdır. Benimle olan her daim
sağdır. Tanrım yağmur yağdır yeryüzünde pislik çok.
Yalanlarından yanlış yokta, doğrular dökülürken
dilimden benden kötüsü yok. İçimde saklı kalbe saplı
ok.

Be hayatın anlamı çekip gidiceksen amacı neydi
ümitlerinin. Selvi boylu karalar bağlı.
Derman olmak isterler sollu sağlı, istemez canım.
Zorlu derdim anlatılmaz içte saklı. Gönlüm yasaklı.


Nakarat
Elveda sözcüklerimi önüne koydum evvela. Cebimde
kimsesizliğin oyunlarıyla yürüdüm, başımda bela.
Elim kolum çaresiz, en gerekli anlarında benim başım
dengesiz.


Verse 2
Sesim kayıtta, her daim ses var kulakta. Adım saf
geçer lugatta, laf çıkar ağızdan hükmün biter.
Ben nekadar istedimki nekadar verdiniz yeter. Baygın
halim kokladım eter.

Yanlış algılandım çok sefer. Telafiler geçikti ve ben
beter. Aktı zaman akılda kalanlar neler.
Devirmedi, deviremez beni yaman darbeler. Arbedemden
geriye kalan vucuttaki izler.

Yanlış nedir, doğru nedir. Yaşamın ikileminde yaşamak
zorsa herkez zor insan farkımız nedir.
Korkularımızdan korkmanın bilinç altına in bakalım,
orda biraz dur bakalım korku nedir.

Raffine üstad vergisi bi hitabedir kitabem oluşmakta
ellerim yazmaktan virane.
Baş pervane döner. Aklım birkaç arşın havada. Uçarken
özlediklerim karada. Çok atmışım söz verirken hayata.