Şiirler

belki son kez seni düşündüm bu gece,
ağlamak istedim, yapamadım
gözlerimde gülümseyen bir maske...

savaş gibiydi yaşadığımız
ağır yaralı kurtulduk ikimizde
gurur kırıntıları
tek ganimet elimizde
ağır yaralı yüreklerimizle
ağlamak istedik, yapamadık
gözlerimizde gülümseyen bir maske...

savaşarak ölseydik keşke...

sorma artık
ne kadar 'sen' varsa
şiirime,
yüreğime değen
sensin,
sen sen sen.

aynada kendini seyretmek gibidir aşk.
kimseye 'seni seviyorum' diyemezdik
kendimize aşık olmasak.

eyhude bir gün doğuyor
denizin ufkunda emekleyen...
Bir martı
kanadıyla gökyüzünü boyuyor
asude damlarda pineklerken.
Denizin kokusunda gam
mışıl mışıl uykuda bir balık
üstünde sisten bir yorgan
Gözlerimde mahmur bir kalabalık
uykuda dağ, sokak, orman
bir ben birde kabuslar uyanık.
Etrafta kesif bir duman
her atan kalpte bir yanık.
Beyhude bir gün doğuyor yine
asude damların üstüne,
ne ahretlik, ne dünyalık...

Size söylüyorum ey ahali;

içimizde en bilinçli olan
kendinden habersizken
haber bülteni seyreden adam.

Ne olacak bu memleketin hali?

ustum...
konuşuyorkende susuyordum ben
siz duyamıyordunuz sessizliğimi.

küstüm...
oldum olası yalnızdım zaten
siz göremiyordunuz kimsesizliğimi.

ve düştüm...
uçuyorkende yüz üstü serilmiştim yere
kötüsüde
bile bile basıyordunuz üstüme.

Eylül 2005

eni seyrederdim bazı geceler,
usanmadan, sabaha dek.
sen bilmezdin,
dalgasız bir deniz gibi uyurdun yanımda
gece uyurdu yüzünde,
ay uyurdu.
göz kırpmaya korkardım uyanacaksın diye
içimden rüzgara kızardım.
hayatın nefesi gibi çekerdi beni nefesin
dayanamaz, yüzümü yaklaştırırdım yüzüne
nefesine karışırdı nefesim,
nefesin olmak isterdim.
sen bilmezdin,
bir yanım sen böyle uyusanda
ben ölene dek seyretsem yeter derdi
bir yanım seni uyandırıp ölesiye sarılmak isterdi
ikiye bölünürdüm.
göz ucuyla ellerine değerdim,
öyle beyazdı ki ellerin,
öyle sıcaktı ki
dağlanırdı gözlerim
kör olurdum

seni seyrederdim bazı geceler,
usanmadan, sabaha dek.
sen bilmezdin,
yavru bir kedi gibi uyurdun yanımda
gece uyurdu teninde,
ay uyurdu.
ölümün nefesi gibi çekerdi beni nefesin
ne savaşlar olurdu içimde
ve ne yeminler ederdim aşkımız için
sen bilmezdin.
işte bu yüzden bir sabah ben uyurken
sen şeytana uydun
çünkü bilmiyordun giderken
geceler boyu seni nasıl seyrettiğimi
seni nasıl sevdiğimi
bilmiyordun.
LaCk isimli Üye şimdilik offline konumundadır Alıntı İle Cevapla

Kaç gece bekledim yalnızlığın zindanında
sen bi-haber uyurdun,
ben gecelerde forsa...
Elimin ıslaklığında ağırlığı kaderin
ben çekerdim günahların semeresini
günahsızdım oysa...
Sen düşlerin sıcaklığı koynunda
sen...
düşler kadar uzakta.

Tek pencerem gözlerimdi hayata
onda da örtüktü perdeler
ne zaman aralasam görürdüm
yalanlar hep aynı yerdeler.
ben kör olurdum,
gözlerine mil çekilmiş ama
kalemi uzatırdım değnek gibi karanlığa
acıyarak bakarlardı acınası gözler
dokunsalar anlamazlardı
okusalar şiirlerimi
elbette ağlamazlardı.
Yüreğime yazdım mısra mısra bende
okumasınlar diye
yanlızca yüreğime
kimsenin bilmediği bir lisanda
paylaşılmak üzre dururlardı
akşam üstü, yağmur yüklü bir nisanda
gözleri bulutlardan ağır bir insanla
paylaşılmak üzre...
dururlardı ta buramda.

Çürüdü artık gözyaşımla pranga
ben eskinin esiri
şimdilerde firarda
zamanı geldi yeşermenin
dallara çiçek olmalı bu baharda...
Sen hep o beklediğim,
geceler boyu düşlere sarılan
daha yeni yeni ayılan aşka
bir bilsen
yüreğin nelerden bi-haber
uyan artık
bak okunmamış onca şiir
yüreğimde seni bekler

Sabahları güneşe gülümseyen gül
farkındamı acaba bülbülün sevdasının
yada gökyüzü okşarmı kanatlarını
sevdası denizlere dökülen martının.
Bir dilim ekmek, bir dilim peynir
çocuk olabilirmi
bir afacanın beslenmesinde
ya kaygısızca akan nehir
gerçekten hissettimi hiç güneşi ensesinde.
Yollara mağrur bakan dağlar
eğermi gözü yaşlı bulutlara boyunlarını
ay güneşe direnirmi
bozmasın diye yakamozun oyunlarını...
Bir düşün...
tek benmiyim
başucundaki sevdayı görmeyen
oysa birtek sensin
pesedipte sevdiğine kör diyen.

İşte ben
pişmanlık dolu bir gecede
birkez daha yaşadım dünü
ve anladım bir zamanlar beni nasıl sevdiğini.
Ama sen,
yüreği dikenler içinde bir gülü
çoktan terkettin.
Bülbülü usanan gül gibi
bende ilk kez farkettim
seni delicesine sevdiğimi

biri çıksa
anladım seni dese
evet, basbayağı anladım işte.
sen her ne kadar
anlatmayı beceremesen de
ben başardım
anladım.
işte sensin bu
gecenin bir vakti
sebebsiz
uykudan uyanmış
yüzün gözün şiire bulanmış
elinde sigaran
keyifsiz oturuyorsun.
ilahi canım
ne diye somurtuyorsun
hadi
bırak şiiri miiri
anlayanım yok diye de üzülme
ben varım artık
gülümse
hah şöyle...

of, of
ne çok şey istiyorum böyle

bir bayram günü,
eski bir caminin tahta şadırvanında otuyordu genç adam.
içinden neler geçiyordu bilinmez ama gözlerinin önünden yüzler geçiyordu, yorgun, telaşlı yüzler...
caminin bahçe duvarına tezgahını yaslayan adamın sesi duyuluyordu kalabalıkta,
‘ne alırsan bir milyon lira, ne alırsan bir milyon lira’
avazı bile çıkmıyordu zavallı adamın, şehrin soğuğunda buz kesiyodu sesi.
onun gözlerinde küçük kızı duruyordu,
gülümsüyodu adamın gözlerinde kız, adamın gözleri gülümsemiyordu oysa.
bir çift yeni ayakkabıydı tezgahtaki adamın tek derdi,
bu bayram gününde kızına alamadığı o bir çift yeni ayakkabı.
aklına geldikçe daha da bağırıyordu adam, dahada bağrı yanıyordu...
gözleri bir süre bu tezgahtara takıldı genç adamın,
oltaya takılmış balık gibi çırpınıyordu gözleri, içi acıyordu, ağlıyordu.
birkaç damla gözyaşı sonra elinde buruşmuş selpaklarıyla kendine yaklaşan küçük kızı gördü genç adam.
hiç birşey demeden uzattı küçük kız elindeki selpakları...
onun gözlerinde de geçen gece babasından yediği dayak vardı.
büyük rakı fiyatındaydı kızın hayatı, umutları...
içi titredi genç adamın, selpakları aldı elinden,
selpaklar titredi,
biraz para tutuşturdu selpakçı kızın eline.
gülememişti yinede kızın gözleri.
çünkü o büyük rakının fiyatını barby bebeğinkinden çok daha iyi biliyordu...
usul usul uzaklaşırken selpakçı kız, içi yandı genç adamın,
bir sigara yaktı içinin ateşiyle...
kimbilir kaç izmarit sönmüştü ki elinde ne kadar çok sigara içiyorum dedi genç adam kendi kendine, üstelik bu eski caminin tahta şadırvanında.
bu eski caminin tahta şadırvanında ne kadar çok sigara içiyorum dedi kendi kendine...
daha sigarası bitmeden martıları gördü gökyüzünde.
aklına ilkokuldaki resim dersleri geldi hemen,
martıları çizmek kolay dedi, altı üstü bacakları geniş bir M harfi.
denize on dakika mesafedeydi aslında genç adamın evi, ama yüzlerce kilometre yol gidiyordu yüzmek için her yaz.
çünkü onun için martılar resim derslerinde çizilen geniş bacaklı M harfinden ibaretti.
derken kırçıl bir kedi sokuldu yanına, tek derdi ciğerdi kedinin.
çok şanslısın dedi genç adam kediye,
ne bir çift yeni ayakkabı zorunluluğunda bayramların,
nede ciğeri beş para etmez alkolik bir baban var.
çok şanslısın,
çinde yaşıyor olsaydın bir lokantanın akşam yemeği menüsünde geçerdi adın,
çok sanslıyım dedi sonra, çinde yaşıyor olsaydım bir çocuktan fazla yapamazdım,
umursamadı kedi genç adamı, tek derdi ciğerdi kedinin.
sonra yalnızlığını hatırladı genç adam eski caminin tahta şadırvanında, bayramı...
bu bayram günü eski caminin tahta şadırvanındaki yalnızlığını hatırladı.
boğuk bir ‘hoşgeldiniz’ e eklenen isteksiz ‘iyi bayramlar’ dı genç adamın kaçtığı.
sevmiyordu misafiri genç adam, bayramlarda gelen misafiri hiç sevmiyordu...
acıkmıştı, üşümüştü, usulca saatine baktı,
eve dönmeliydi artık, zaten gitmişlerdir misafirlerde...
yerinden doğruldu, tezgahtar adamın gözlerine çarptı gözleri,
‘ne alırsan bir milyon, hatta pazarlıkla 750 bile olur, ama ayakkabı alamadım kızıma, ne alırsan bir milyon değil ayakkabıcıda’ diyordu adamın gözleri....
ne alırsam bir milyon lira diye soramadı genç adam,
son parasını selpakçı kıza vermişti çünkü...
ama ‘üzülme’ dedi tezgahtara gözleriyle
‘ kızına ayakkabı alamadın diye dövmeyecek kimse seni,
sende kızını dövmeyeceksin bu yüzden,
ya o selpakçı kız kaç yaşına kadar kağıt mendil satacak büyük rakılar uğruna
ve kaç yaşından sonra kendisini satmasını isteyecek ondan babası,
üzülme, sen selpak sattırmayacaksın kızına’
yürümeye devam etti genç adam, yürürken bayramı düşündü,
kimsenin umurunda değildi bayram, kimse bayram etmiyordu,
mutlu etmiyordu kimseyi bayram...
sırf bayram olması yetermiydi mutlu olmaya, öyleyse en mutlular deliler olmazmıydı,
ya biz; akılldı desinler diye bir ömür mutsuz olmaya değermiydi...
yoksa kızına bir çift yeni ayakkabı alıncamı yaşardı insan bayramı...
beyninde onlarca soru, evine yürüyordu genç adam,
içinde misafirlerin gitmiş olma umudu...
kalabalıkta ilerlerken aynı sesi duyuyordu hala
ne alırsan bir milyon lira
LaCk isimli Üye şimdilik offline konumundadır Alıntı İle Cevapla

bulduğumu sandığımda kaybettim seni,
kaybettiğimi anladığım an
sevdim.
şimdi sen yoksun,
gecenin ayazı aldı ellerinin yerini
üşüyorum
sessizlik sesinin halefi
susuyorum.
ama olsun
madem ki bu yokluk senin
madem ki
seni yokluğunda buluyorum
sen varolasın diye
şimdi ben yok oluyorum...

Bir yumak sevdaydı gözyaşım
sobanın başında kırçıl kedinin oynadığı.
Hırpalanmış, darmadağın gecelerde
düşlerin yasak olduğu bir yumaktı
ve tek dileği yorgun yumağın
bir gece olsun üstünde
kedi görmeden uyumaktı.

Koskoca bir yumaktı sevdam
pırıl pırıl gözyaşından.
Her gece sarhoş şiirler okuyan
ilmek ilmek sen dokuyan bir yumaktı
ve tek dileğim
bir gece olsun dizlerinde uyumaktı.

Bir yumak sevdaydı gözyaşım
Belki birşeyler öremezdiniz
yada dünyaları göremezdiniz
bomboş bir bakışla.
Oysa gözlerimden düşen her damla
aşkın ta kendisiydi
bilemezdiniz...
Düşerken yalan bakışların
maskenle yüzünden yere
sevda boğazımda düğümlenmiş damla damla bir yumaktı
ve artık tek dileği gönlümün
bir gece olsun düşünde
seni görmeden uyumaktı.

Şimdi gidiyorsun...
ışıklar sönük,
gözlerinde sessiz elvedalar.
Öyle güzelsin ki giderken
yerimde kim olsa ağlar.

sen kazandın, yenildim
tek kelime etme sakın
giderken konuşmadı demeliyim.
aleyhinde delil olacak birgün
her söylediğin.

bitiremediğin kitabın
masada kalsın
sorma ne? nasıl? neden?
sen ve ben adına
bir şey kalsın bitmeyen.

güne başlamak
dünü bitirmekten zorsa eğer
benim gibi yap, başlama sende
bizim gibiler için
yarında bugünde
sevinçte hüzünde
hep dünde.

zaman mı dedin?
bırak dönsün dünya
adam sende
bize ne

Son otobüste kalktı
gönlümün son durağından
ben böyle bi-başıma, yapayalnız kalakaldım.
Gözlerin gözlerimde hala
hani kalın tül gibi kirpiklerin altında saklı
ne hayaller doğardı o gözlerde oysa
belki günahtı, belki yasaktı
ne hayaller...
hepsi boş bir elvedada saklı.
Bu son sefer, dönüşü yok
otobüs artık kalktı
çok geç pişmanlıklara, düşmanlıklara
başka hasma gerek yok
yüreğim yeter bana
birde ıslak bir mendil
ardından sallanacak
hayallere, umutlara, sana...
Şimdi vurdu çoktan kaybettiklerimin acısı.
Gözlerimde düğümlenmiş bir kaç damla nem,
yüreğimde halklı-haksız, buruk bir sitem
ve ellerimde gözyaşımı ağlayacak bir kalem var...
sonrası yok
işte hepsi bu kadar

Bulutsuz gecelerde
yağmur yağarmı rüyalara
sığabilirmi gözyaşının sıcaklığı
dapdaracık hülyalara

Gözlerim bir yalanı arar gibi
başıboş sokaklarda
Ecel artık beni sorar gibi.
Ne dost bildiklerim var yanımda
nede platonik aşklar şimdi
henüz kuru olsada kirpiklerim
yüreğim ağlamaya başlar şimdi.
Zor olsada,
alabildiğine yalnızım
alabildiğine yalnız sokaklarda
Kimbilir,
belkide hep yalnız yürüdüm
dost sandığım gölgelerdi belki
gölgelerdi yüreğime bürüdüğüm.

Ama artık öğreneceğim
karanlıkta yaşamayı
sokak lambaları hiç yanmasada
beklemeyi öğreneceğim
tek başıma
bir gün gelipte
birileri pişman olsada
asla geri dönmeyeceğim.
22.45

ütünün iki yarısı




ölüm
hayatın sonu değil
her dakika, her an
hayata dahil...
bakmasını bilirsen
görürsün
yaşamak demek ölüm,
ölüm demek yaşamak
bekleme boşa
bir parça bez, kara toprak
ölmene bak...

Cennet




neyin mükafatısın sen
hangi sevabın ederi?
acaba ne yaptım da
Allah seni bana verdi
ben ki
günaha batmış yalancının teki
ne yaptım da
hakettim cenneti?
LaCk isimli Üye şimdilik offline konumundadır Alıntı İle Cevapla

Cennete doğru




kıştı, soğuktu
elde avuçta yok, parasızdı adam.
titreyen oğlu sordu:
-baba, evimiz niye soğuh
-paramız yoh
-niye
-işim yoh
-çal sende
-çalayım mı
-he
-çalamam
-niye
-günah
-olsun, cehennemde üşünmez ki,
orası çoh sıcah dimi baba

cevap veremedi adam
ama çalmadı da.

esaretim yok




birşeyler var mutlaka yazamadığım,
mutlaka...
hiç yaşamadığım.
kelepçe değil ellerimde kalem
istersem atarım
mahkum değilim,
boş satırlara esaretim yok
belki doğrulsam yerimden
herkes gibi bende yaşarım
ama cesaretim yok.

uçüstü yakaladın beni rüyamda
evet,
seni seviyordum gizli gizli
ama sen yinede bana inanma
çünkü gururum yanımda değildi...

söylemessem çatlarım...

itiraf ediyorum
şiirlerimi onun gözlerinden çaldım.
tam da dalgın,
düşünceli baktığı sıra
ayaküstü
utanmadan
mısra mısra
çaldım.
pişman değilim
bir daha olsa
bir daha yaparım.

sizde öyle yapmıyormusunuz?

yokluğun
ateş başlı mızraklar gibi
battıkça batıyor yüreğime
ben birazını çıkarmak ümidiyle
şiirler yazıyorum durmadan.
ama çırpındıkça dahada batıyor,
çırpındıkça
dahada batıyorum bataklıkta.
ama sen bana bakma,
sende çırpınma n’olur
çünkü birde sen batarsan
emin ol kendinden çok
bana batarsın

ozuk bir musluk gibi damlayan
ve her daim
uykusuzluktan yanan gözlerimle
bir anahtar deliğinden seyrediyorum hayatı...
kim demiş dünya yuvarlak diye
kapı ardında gizlice seyredenler için
dünya anahtar deliği şeklinde