Şiirler

Gözlerim namludur, kirpiğim tetik
Ben göz kırpınca ölebilirmisin?
Umudum tükenmiş, sevincim yitik
Yüreğin kan ağlarken gülebilirmisin?

Yürüdüğüm yollar gülsüz, yalnızca diken
Yüreğimin ateşidir burnumda tüten
İstersen geri dön yol yakın iken
Dikenlere basarak gelebilirmisin?

Doğduğumdan beridir çatık kaşlarım
Sel oldu, derya oldu akan yaşlarım
Geceleri bulutlarla ağlamaya başlarım
Bulutun gözyaşını silebilirmisin?

Yolumu kaybetmişim, gözlerim zifir
Arar arar bulamam ışık nerdedir
İstersen bir düşün belki zor gelir
Karanlıkta yolumu bulabilirmisin?

Gözlerim namludur, kirpiğim tetik
Ben göz kırpınca ölebilirmisin?
Umudum tükenmiş, sevincim yitik
Yüreğin kan ağlarken gülebilirmisin?

Yürüdüğüm yollar gülsüz, yalnızca diken
Yüreğimin ateşidir burnumda tüten
İstersen geri dön yol yakın iken
Dikenlere basarak gelebilirmisin?

Doğduğumdan beridir çatık kaşlarım
Sel oldu, derya oldu akan yaşlarım
Geceleri bulutlarla ağlamaya başlarım
Bulutun gözyaşını silebilirmisin?

Yolumu kaybetmişim, gözlerim zifir
Arar arar bulamam ışık nerdedir
İstersen bir düşün belki zor gelir
Karanlıkta yolumu bulabilirmisin?

Nasır tutmuş dertlerden gamlı yüreğim
Takatım yokki mutluluğa yürüyeyim
Ben sevda ordusunun çile çeken eriyim
Benim yanımda mutlu olabilirmisin?

Hülasa sevmek zor, heleki beni
Söyle çile çekmeye dayanabilirmisin?
Sevda, sevda ise yakar seveni
Ateşler içinde yanabilirmisin?

ilirmisin ne demek
bir ömür boyu
üstünde ayak izleri dolu bir beden giymek,
bilemezsin...
Sen hiç
bir gölgeye sarılıp bekledinmi gecelerce
Hani ayazın
gecenin karası gibi gözlerine vurduğu
kımıldayan yaprakların bile durduğu vakitte
son sigara için uzanırken ellerin
sırılsıklam kibrite
tükürülen kan gibi
en güzel anıların döküldümü yollara
Yollarki;
her gece bir sarhoşun ayağında sürüklenmiş
kum gibi zerre zerre iliklenmiş geceye
şarap şişeleri ellerine mühürlenmiş menekşe
sokak lambaları kilitlenmiş, gözlerine kelepçe...

Sen bilemezsin
beni, geceleri, yolları
sevda gibi bende senin ‘banane’ lerindenim
göremezsin üzerinde tepinirken
o yollar, geceler hep benim
izmarit sandığın
küfürlü bir ağızdan düşen
ha söndü ha sönen
işte o benim yüreğim.
Bağrımda farika ayak izlerin
üzerine basıpta geçtiğin
işte o benim.

aman ha
beni yanlış anlayıp ta
sakın dönme geri.
inan
sen yokken
daha çok seviyorum seni.

Çekildi gitti herkes...
Dumanaltı gecelerde
tek ayaklı bir gölgeye yaslanıyorum.
Bulutlar yağmıyor üstüme
ruhum kir-pas içinde
gün geçtikçe pisleniyorum
artık yalnız gözyaşımla ıslanıyorum.
Dinlediğim her şarkıda
okuduğum her şiirde hisleniyorum.
İlkbaharda akan suyu
deliksizce bir uykuyu
yaşanmamış her duyguyu kıskanıyorum.
Çarpmıyor gönlümde aşkla
her geçen gün paslanıyorum.
Anladım ki;
artık bende yaşlanıyorum

Güneşin battığı yerde doğmuşum ben
şöyle koparcasına esnediğim bir sabahım olmadı
benim olduğum yerden hiç doğmadı güneş.
Çocukluğum,
arka sokak misketlerinde geçti
arka sokak pisliklerinde.
gazoz kapakları toplardık sokak aralarında,
ellerimiz kapaklarına aşina olsada
hiç tatmamıştık kendisini daha...
İki çift elbisemiz olurdu yaz kış
kirlimizi annemiz yıkardı,
yırtıklara hayallerden yamaları biz dikerdik
bir ceplerimiz yamanmazdı
ellerimizde gazoz kapakları
cebimizden sokaklara umut dökerdik.
Bazen para çalardım babamın ceplerinden
bazen diyorum
çünkü her zaman olmazdı
öyle patlarcasına dolmazdı cepleri.
Büyüyün, kazanında öyle harcayın derdi babam
kazanın, para kazanmak kolaysa
her zaman dolmazdı cepleri babamın
bizimkiler gibi yırtık değildi oysa...

Sonra büyüdüm yavaş yavaş
yürüdüm çamurlara bata çıka
hayattan bıka bıka yürüdüm.
Çamur lekesiydi parlayan
çekmesin diye az yıkanan pantolonumun paçasında
çamur lekesiydi parlayan
gözyaşımla yıkana yıkana çeken gönlümün her parçasında.
Baharlardan güller bekledim,
yollara dökülen umutlarım yeşermedi hiç
dikenine katlandığım hayat yeşermedi.
Çoğu zaman kandığım yalancı güneşlerdi
hep zamansız açtım tomurcuklarımı
ayaza verdim yeşeren yanlarımıda
ayaza verdim çiçeklerimi, çocuklarımı.

Şimdilerde yorgun gözlerimde duman
sigarayı nefes diye çekiyorum
artık rakıyı suyla değil
suyu rakıyla içiyorum.
Oysa ellerim gazoz kapakları arıyor hala
sarhoş namelerle
yollara döktüğüm umutları sayıklıyorum.
Hayatı,
çamurlara gömülmüş bir günbatımında pinekliyorum
ellerimde gazoz kapakları
güneşin batıdan doğmasını bekliyorum.

ine bir boşluktayım,
yine bir hoşlukta.
Ayağımda prangalar yok,
ellerimde kelepçeler
ama tutsağım...
Giydirilen sadece ateşten bir gömlek,
belki müebbet, belkide ölmek.

Yine garabet dört yanım,
yine hararet.
Biliyorum, cehennemde değilim
daha vakit var.
Bu alevler senden gelen,
bu kan kokan menekşeler...
Yalnızım, değdirilen sadece ateşten bir gömlek
belki kül olmak, belkide sönmek.

Yine isyankar zamanlardayım,
cüretkar yalanlarda.
sürgünüm...
Buralarda sabahlarında tadı yok
baharlarında...
geliyorum,
yürümekle bitmesede yollar
geliyorum.
Üzerimde sadece ateşten bir gömlek
belki kaybolmak, belkide dönmek.


Anlatabilseydim bir kere
Ağlatabilseydim
belki yok yere.
Gözlerimde bir at gözlüğü
sevdadan uzak
ellerimde kalbim, birde sevenlerin sözlüğü
anlatabilseydim
yalnızca bir kere kaderi
seninle aldatabilseydim.
Ama, emredilen sadece ateşten bir gömlek
belki itaat, belkide sevmek.

'kuşbeyinli'ler için...

İnsanı altın kafese koymuşlar,
kaç ayar demiş...

aynasız yaşamaya mahkum
lanetli güzeller ülkesindesin,
güzel olmasına güzelsin
ama
gözlerimin içine bakmazsan
kendini asla göremezsin...

üzülme gönlüm,
ağlama ayrıldım diye
ne olur sus.
unutma;
ayrılık sevenlere mahsus

git, karanlık senin olsun
ellerinle büyüt geceyi
avunursun.

git, ben gelmeyeceğim şimdi
öleceğim.
mezarımı arama emi
yorulursun.

öyle bakma, git, yalvartma beni
ne alacaksan al ama
alma gözlerinle gözlerimi
kör olursun.

git, başka söz duyma benden
kal diyeceğimi umup
tatlı bir söz beklerken
kovulursun.

git,artık bitiyor akşam
kendimi tutamayıp
ağlamaya başlarsam
boğulursun.

git, öyle korkağım ki ben
elimdeki tabanca
sana yönelir birden
vurulursun.

git, git, git, ne olursun...
al işte istediğin dünya
ne dilersen senin olsun
şimdi unutamam desen de bana
unutursun, unutursun.

şimdi gitme,
geç oldu vakit
gece üşütür seni
bir de...
bilirsin
yalnızken korkarım karanlıktan
sabahı bekle bari
öyle git

şimdi gitme,
bütün gömleklerim ütüsüz hala
pantolonlar çift çizgili
hem bulaşıklar var daha
önce evi bir topla
sonra git.

şimdi gitme,
evvela sobayı yak,
evi ısıt
çayı demle
şu lacivert kravatımı
bir bul hele
ondan sonra git.

şimdi gitme,
hazır değilim
habersizim kendimden
bavulunu hazırlaman yetmez ki
söyle bakalım
hangi saatte alınıyordu bu ilacım
çoraplarım nerede
hem kurt gibi de açım
önce beni hazır ette
öyle git.

şimdi gitme,
zamanı değil
bak yağmur başlayacak
ıslanırsın,
sen çok çabuk hastalanırsın
bırak hava açsın
öyle git.

şimdi gitme
gece tarifesi açar taksiler
hem çok konuşursun üzgünken
ben yokken seni kim dinler
herşeyi söyle
öyle git

şimdi gitme
yalnızken ölüm korkutur beni
zavallıyım belki
ama ardımdan
mutlu öldü desinler bari
ölmemi bekle
öyle git

şimdi gitme
bahanelerim tükendi
ama seviyorum seni
kahretsin
lanet olsun
canım çıksın
seviyorum
bil de öyle
gitme...

utubetli gözlerinden başka ne var
dünyada içimi ısıtan
gerisi yalan
tek sen varsın, tek sensin
ne desem az
annemsin...

Zaman tek merhem yarama.
Issız sokakları bekleyen
o eski evler gibi yüreğim
sessiz, çaresiz ve kimsesizim.
Gözlerim;
yağmur yüklü bulutlar gibi hüzünlü...
fakat yağamıyor bir türlü.
Teneffüs ettiğim hava bulanık
ilkbaharın kokusu acı
en narin çiçeği yok artık çünkü.
Bir daha açmayacak
açar gibi göğe kanatlarını,
bir daha yağmurdan kaçar gibi kokmayacak
baharın koynunda bitenler.
En güzel çiçeği yok artık baharın
bir daha gül açmayacak dikenler.

sen okursun, ben yazarım
farkımız bu
sen söylersin, ben yaşarım

Şehir öldürüldü...
önce
paslı bir bıçak gibi kesti
şehrin bileklerini yelkovan,
oluk oluk insan aktı damarlarından,
sımsıcak kan gibi kaynaşarak
insanlar aktı sokaklardan.
sonra
katillerini görmesinden korkarak
bir gözüne perde çekti şehrin
evinin penceresindeki kadın,
derken bir diğeri, bir diğeri...
tek tek örtüldü şehrin tüm gözleri.
gemiler tam o anda sapladılar
börüne çapalı hançerlerini,
zevkle homurdandı demir katiller.
ve nihayet
onikiyi gösterince saatler
son darbeyi vurmak için şehre
tüm ışıklar bir bir söndürüldü.
sokak lambalarının karanlığına gömüldü şehir
şehir öldürüldü...

ama mühim değil
şehirliğin kanunu bu,
her gece öldürülüp, her sabah dirileceksin.
yarın yine insanlar dolacak damarlarına,
yine o aynı kadınlar çözecek
gözlerindeki bağı
ve yine
o gözlerle seyredeceksin insanları.
bir anne şefkatiyle okyaşacaksın
gece seni bıçaklayan demir katilleri,
ve gece olmadan
bir bir gurbete göndeceksin gemileri.
yarın herşey aynı olacak
bir beni göremeyeceksin
bir ben göremeceğim seni.
birazdan
o koca ağzını açan canavar
İstabula kusmak için yutacak beni.
elveda,
İstanbul denen zindana kapatılacağım yarın,
kırılmaz pırangalar gibi
bileklerime yapışacak dostlarım.
elveda güzel şehir elveda
unutma beni
ben seni unutmayacağım.

en geldin ya
ölülerin nasıl dirileceğini
anlıyorum şimdi.
ölebilir mi
sevdiğine kavuşan,
ölü kalabilir mi?

Yazmaya başlıyorum yine
dipsiz kuyular kazmaya.
Ellerimde ağlar gibi kalemim
kalan anlık anıları,
aşk gibi basit oyunları
bozmaya başlıyorum yine
titrek bir akşam üstü
yazmaya başlıyorum yine.
önümde ufalanan birkaç satıra
alışılmış, ufacık kafiyeler
yada hatırı sayılmaz birkaç hatıra
yazmaya başlıyorum yine
kalemimi yüreğime batıra batıra.
Bakışların mazi dolu
unutmak zor... bilirim
aşksa basit bir baş ağrısı.
Bir iki aspirin
yalnızlık az biraz
ve diğerini söken çiviler
aşık olur,
ancak senin gibiler

Başkası olsa
çoktan unutmuştu seni,
çoktan boyun eğmişti zamana.
ama ben
bunca yıl sonra hala
ölümü bekler gibi bekliyorum yolunu
nasıl unuturum
ölüm unutulur mu?

baskası olsan
çoktan unutmuştum seni,
çoktan konacak başka bir dal bulmuştum.
ama sen
sılamsın benim, evimsin
yurdum, tek gerçek vatanım
sen her nerede isen
ben doğuştan oralıyım.

başkası olsak
ayrılmamıştık belki
ben seni severdim sonsuza dek
sen beni...
yinede sevmezdin ya
neyse hadi.

ne zaman seni görsem
başı sonu meçhul bir rüyada
bayram çocukları gibi uyanıyorum...
bugün bayram,
seni göremedim,
yanıyorum...

Ey uçsuz bucaksız deniz
bende oldum sen gibi, boğuldum yaşlara
Sen dalgalarını sahile vurursun,
ben kafamı taşlara.

Bilemem, seni bu hale koyan ne?
Bir şeyler geçmiş başından belli
nebileyim, hasret gibi, ölüm gibi
yoksa olmazdın böyle divane
yoksa olmazdın benim gibi.

Dedim ya aynıyız işte
Sen mahkumsun gemileri üstünde taşımaya
bense bedenimi
Sen neyi ödüyorsun bilmem ama
ben sevmenin bedelini

dur dinle, söyleyeceklerim var,
ama yoruldum beklemekten,
biraz nefesleneyim...
yaşlı çınarlar gibi
kendi köklerimle kendime hapsedildim.

yada dur bilme, gizleyeceklerim var
ilk defa okuldan kaçan kız çocuğu yüreğim
telaşı gözlerime vurdu yokolmanın
ara sokaklarda koşuyorum
yakalanma korkusundan
iyisimi sen beni görmemiş ol,

bekle...
söyleyene kolay
bekleyene zulüm.
gene de
bekle dedin
bekliyorum
bari sen bekleme...

beklemekten yorulan
yaşamından feragat edip
saatini ileri alsın.
zaten,
beklerken yaşıyor sayılmazsın.

ekliyorsan
ne beklediğini bilmiyorsun demektir.
bilen beklemez,
bilir.

beklemek
yaşam dışı bir eylemdir.
bekliyorsan
yaşamıyorsun demektir
ölümün bir adı da
beklemektir.

beklemek
bekletene kolay gelir
ama anlayamaz
bekletirken
asıl bekleyen kendisidir.