Şiirler

bilemezsin hicran nedir
sevmediysen yürekten
soğuk bir boşluktur sardığın
kuru bir öksürüktür sabahları
ciğerlerini parçalayan
bilemezsin sen
kapkara gecelerde
ağlar gibi uluyan it’leri
nedensiz
gece yarısı
beynini kemiren böcekleri
karanlık indimi deniz üstüne
sadece sesi duyulur dalgaların
yıldızlar olsa da yakamozlar
göremezsin bastığın yeri
seviyorsan körkütük
çaresiz sarılır bir hayale
kaybolursun dipsiz kuyularda

kalbim
sevmeye devam et
şairler sonsuza
kadar sever
kalbim seveceksen
adam gibi sev
şairler bitimsiz
olsun ister

sev kalbim
bir daha
sevmemek için
son defa sev(sende)
cemreler düştükçe
başaklar göverdikçe
sev kalbim
şairler öksüz
öksüzler şairsiz
(hatta şiirsiz)
olsa da sever

gece ikiye yırtılır
beyaz bir kâğıt gibi
dolunay çıkar ortaya
at sürüleri dolaşır
harman zamanı
ıssız kentin
dar sokaklarında
tapınakta bir tanrıça
saçlarını tarar
çıplak omuz başlarına
ayışığında göle inen
ceylanlar su içer gözlerinde
gerilmiş yay gibi tanrıça
yorulur uzanır yatağına

at sürüleri çekilir
ıssız kentin
dar sokaklarından
tanyeri ağarırken
nal sesleri kesilmeden
uyanmaz tanrıça
rüyasından
her sabah
ister güneşle
ister yağmurla doğsun
yeni bir gecenin
başlangıcıdır
uzun saçlarını
çıplak omuz başlarına
taramak için
dans eder
dolunayda yakamozlar
göle inen ceylanlar
su içerken gözlerinde
bir anahtarın
sessizce açtığı tapınakta
atılan çığlıklar
boyamakta geceyi
pembeye

Böyledir akşamları buraların
Karanlık basınca çoğu zaman
Bir hüzün kaplar içini o an
Dalar gözlerin uzaklarda bir yere

Bir martı çığlığı keser sessizliği
Sular çekilir durulur geceler
Alıp başını gidesin gelir uzaklara
Bir duygu seline bırakırsın kendini

Bir şarkının hapsolursun son nakaratına
Yalnızlık doldumu ılgıt ılgıt bağrına
Elini tutacak birini ararsın boşuna
Bir istek çöker içini dökersin karanlığa

Böyledir akşamları buraların
Yalnızlık ölümden soğuk gelir insana
Çoğu zaman denize bakarsın ümitsizce
Kendinden ve yalnızlığından kaçmak istercesine

dağ başlarından toplar hüznü
bu sokakta akşamlar
ve ince bir sızıdır
gecenin sesi
ılgıt ılgıt akar

işte böyle saatlerde
benim kalbim
dağlarda atar
bu gece
bu ıssız sokak kadar
yalnızım

sormayın
bilinmez ki nasıl
dağ başı yalnızlığı
öksüzün boyun büküşü
akıntıya yürek çekişi
duvar ses vermez
sırda vermez
ya bir dağ üstüne
ve bir yalnız yüreğe
yıldırımlar düştümü
ölü bir onmazlık
çınlar ve yıkar
bir yiğidi ve bir ülküyü
ne zaman yolum düşse
bu sokağa
benim kalbim
dağlarda atar

bu gece
bu ıssız sokak kadar
yalnızım…

batık gemilerden çıkarttığım
anılarla gidiyorum kol kola
yağmurlu dipdiri bir gecenin
içiyorum elleriyle
gece dilsiz
ben sevdasız
sönmüş lambaları
tüm şehrin
âmâ’nın gözleriyle
görüyorum sensiz
kalbim devasız
ve dermansız
ah benim aşka
dargın kalbim
ve karanlığa
döşediğim anılarım
darağacına çekilmiş
umutlarım
gözlerimden geçen
dip koçanı hayatımın

ikircikli ılık bahara
benzer gülüşün
seni her zaman sevebilirim
yalnızca gel

göçmen kuşların
anayurtlarına olan
özlemiyle
sensiz geçen
bu kaçıncı sonbahar
tam olarak bende
bilmiyorum
turnalara bakarken
gözlerim
göçmen kuşların sesinde
hep bu vakitte
yüreğimi ezdim
sahilde gizlice

ardından yalnızlığı
çoğaltırken
tam olarak nereye gider
güneye uçan turnalar
okyanus ortasında
yüreğim anafor
bu kaçıncı sonbahardı devinen
bilmiyor musun?
bilmem kaçıncı
bulutlara akarken
gözlerim
dalgaların sesinde
hep bu vakitte
yüreğimi ezdim
kumsalda sessizce

avak yelleri esiyor iskelede
gençlik işte ne dersen de
aklımız bir karış havada
ateş böcekleri olta atar başımızda
yıkılıyoruz sırılsıklam daha ilk gecede
dudaklarımızda barış türküleriyle

ayrılık çipoyu çoktan salmış yüreğimize
her nefeste yudum yudum içtiğimiz
bir çift yürek ay ışığında

ay şavkını düşürmüş tuzlu sulara
gemiler yan yana dizilmiş limana
kelepçelenmiş gözlerimize
buğulu bakışlarda yalvarışlar
sessiz yakarışlar Tanrıya
üstümüz başımız okyanus kokuyor
göz kırpıyor karanlıkta
titrek kedigözlü yakamozlar

ve dallara kurulmuş
ağustosböcekleri
biz susunca onlar başlıyor
onlar susunca biz
yaz şarkılarına
bir balık sıçrıyor ayışığında
su sesi öpüyor geceyi
tanyeri aralanırken
eylül çiyleri düştü kirpiklerimize
ayrılık türküleri kırılgan sabahlara
elveda son yaz / elveda yaz aşkım

batarken güneşin
tuzlu suya bıraktığı
akşam gurubudur
bizi içine çeken ayrılışların
bu hazan
alır götürür yüreği
doğduğun yerin
rüzgârlı dağlarına
rüzgârlara söyleyin
anam duymasın
ağladığımı

asmalarda üzümler
şimdiye bal olmuştur
pekmezler kaynatılır
alıçların gölgesinde
yaşamak zor aç
kurtların pençesinde

yosun tutmuş kayalar
zamanla oyulur
deniz kıvrılır dalga dalga
beyaz köpüklerle
uçurumları öper
meltemlerin fırtınaya
dönüştüğü akşamlarda
giderken gurbete
boz topraklara ektik hasreti
koylarında gecenin
tütün bastık yaraya
yeri geldi
rüzgârlara yazdık
isteyipte söyleyemediklerimizi
söyleyin rüzgârlara
anam duymasın
öldüğümü

rsiz… bir gün
en büyük cezam

şiir yoksa... körüm

karın doyurmazmış şiir
aç ve sefil yaşarmış şair

varsın yaşasın gönlü zenginler
karın doyurmasa da şiirler

gerçek aç ve sefildir
şiirle buluşmamış kalpler…

amdan yansıyan gözlerin
bakarken gözlerine
bir tren çekip alır geceden seni
doğduğun şehrin nostalji kokan
cumbalı evlerine

bir sabah uyanır güneşle
geceyi sabaha eklemişsen
şehir üzerine uzanır sessizce
portakal bahçeleri arasından
kulağında kuş sesleri / seviyorsa yürek
gözlerinde pırıltılarla

düşünmeden edemezsin
çocukluğunu
sonra gençliğini
ilk sevdalarını ilkbaharın
gülüşlerimiz bir deste gül gibi dururdu
sinsice camlarda
mağazaların vitrinlerinde
gözlerimiz buluşunca
kalp atışlarımızda kırılırdı
göğsündeki elmaslar şehrin

bir tren uçuyor
gelincikler üstünde
bir tren… seni

doğuştan
tutkulu
aşka
senin
gözlerin
severken
kadınca
önyargısız
ve
özgürce
dokunmadığın
zaman
yalnızım…

Her akşam evde bir masada
Kadeh kaldırıyor bir kadın umutlarıma

Kadehindeki dudak payı kadar
Yakınım sana
İçtiğin her yudumda akıyorum kanına
Bir ayyaşın fahişe karısı süt diye
Günahını emziriyor çocuğuna
O da zehirlenecek benim gibi
Daha beşikteyken
Bir gece gök gürültüsünde
Kayboldu sesim
Postallarıyla geldi ayrılık
Bir sabah bir tankın
Paletlerinde ezildi umutlarım
Mahpushanede açan bir çiçek
Ne kadar görebilir gökyüzünü
Bahçıvanına mahkûmsa
Bende o kadar muhtacım sana
Ben hiçbir zaman sen olmadım
Sende hiçbir zaman ben olmadın
Bıktım seninle sensizliği yaşamaktan
Aşkı ölümsüz sanmazdım
Tanımasaydım gözlerini
LaCk isimli Üye şimdilik offline konumundadır Alıntı İle Cevapla
LaCk
Açık Profil Bilgileri
LaCk - Özel Mesaj Gönder
LaCk - Daha Fazla Mesajını Bul
Alt 07-08-2006, 02:59 AM #388
LaCk
Altın Üye

Üye Bilgileri
Üyelik Tarihi: Jul 2006
Mesajlar: 13.027

Ettiği Teşekkür: 2.413
662 Mesajına 836 Kere Teşekkür Edildi
Tecrübe Puanı: 597 LaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond reputeLaCk has a reputation beyond repute

Standart
Unut beni sevdiğini
Bir gün gideceğim
Senin yüzünü bile görmeden

Unut beni sevdiğini
Bir gün gideceğim
Gözlerine doyasıya bakmadan

Unut beni sevdiğini
Bir gün gideceğim
Ellerine kor alevler bırakmadan

Unut beni sevdiğini
Bir gün gideceğim
Ela badem gözlerinden
İçime cemreler düşmeden

bir ömrün
harcadım son kuruşunu
postallar eskittim
karda çamurda
rüzgâr ektim
fırtına biçtim
yeri geldi
kan kustum
kızıl şerbeti
içtim dedim
ben kendimden
artık vazgeçtim
ben bu aşka
bir ömür biçtim

olu vurmuş
başaklar gibi
o gün
savruktu kelimeler
sarılmıştı boğazıma
katil bir ayrılık
konuşamıyordum
tekil kalmıştı duygular

acı bir
yalnızlık çökmüştü
gözlerine eylül’ün
solmuş gül gibi
öğle sonrası
ayrılmıyorduk
ölüyordum sanki
ölüyordum inan ki

bir yaz gecesi
ayışığında yıkanan
bir ırmak aktı aramıza
yakamozlar serpildi
şehrin üstüne

uçurumları dolanarak giden
uzun ince bir yoldasın
sarp kayaların gölgesinde
geçer hayat

bir yangının
küllerini savuran
rüzgârı öper
yaz gecesi zakkumlar
bu şehir
eski bir yalnızlığı taşır yarına
sen yaşarsın
yarınların içinde bilmeden
oysa sana yüreğini verir şehir
sevmeyi tanıyan

mademki gidiyorsun
geride bir şey bırakma o zaman

kır kahvesinde içtiğimiz
bir bardak çayın verdiği
mutlulukta buldum sevdayı ben
birde çocuksu masum
sandığım gözlerinde

sensizse bil ki sessizce
matemini tutacak kalbim

seviyorum seni
sen unutsan bile
zaman unutmayacak
seni sevdiğimi

seviyorum senin doğallığını
gülüşünü bakışını kokunu
seviyorum her şeyini

sen unutsan bile
kalbim unutmayacak
seni sevdiğimi

arı başak saçlı
Simit satan çocuğum
Silemezler umutlarını
Mavi gözlerinden
Yalçın kaya
Direnmesini bilir yaşama
Sen esmer elli
Ayakkabı boyayan çocuğum
Aslında yarınları
Boyuyorsun maviye

yaz gelince
şiir tutuşur / yürek tutuşur / ay tutulur
günbatımı kızıllığında / gül tomurcuklarına
çiy düşer / billur billur

bir yaz geliyor daha
ciğerlerimize tuzlu suyu / doldurarak
maden işçilerin alaca karanlık yüzlerinden
yansımalarla

bir yaz geliyor daha / özlemi
günbatımı rüzgârlarına dolayarak
tenimizde beynimizde yontular
alnımızda ter / yüreklere sevda bırakarak

bir akşam gelir yakamoz yakamoz
ortasına yüreğin oturur gam
kurşuna dizilmeden önce yürek
şiir tutuşur / yürek kırılır / ay tutulur
yaz gelir / yangınlarla…

benim için rüzgârın esintisidir
her dokunuşta parmakların
yaz akşamlarının sıcaklığıdır
her bakışta gözlerin

seni sensiz yaz akşamlarında
özlüyorum

dışarıda yaz sıcakları
yatağımda kış ayazları
artık geceler ağustos’ta da soğuk

bilirmisin asla bilmeyeceğini
seni sensiz yaz akşamlarında
özlediğimi

kanaviçe işleyen ellerin
hüneriyle / bezemeli yaşamı
nakış nakış
sevdalanıp nektarına yaşamın
bal petek verdiğinde / oğul
çiçek çiçek
yaşamın fıtratı sevgi / can
bedende nihayet bir ikraz
mizana çekilmeden ruh
defter-i kebire tefekkürü yaz

burada
kuzu güden çocukların
elleriyle yazarken ben

orada
köy çeşmesinden
su dolduran kızlar gibi
gülüyorsun hep sen

akasyalardan
sonbaharda dökülen yapraktır
günler geçip gidiyor
bir çöpçü başında kasketi
elinde çalı süpürgesiyle
sanki ömrümüzden yitik
çoktanlıklarımızı süpürüyor gibi

anlasana
bana
sen gelince geliyor bahar.
yoksan,
bir yanım çöl
bir yanım kar.

adını yanlış koymuş annen
bundan böyle
adın bahar bir tanem.